Zuidereiland! (Abel Tasman)

Sorry voor de eerste versie van dit deel; de internetgelegenheid sloot nogal plotseling. "They are all farmers jou know?"
Maar nu het zuidereiland dus. En als eerste het Abel Tasman National Park.

In Eketahuna vinden we een camping met een erg goedkope cabin. Waar we dan ook graag gebruik van maken. We blijven zelfs 2 dagen, omdat we niet eerder met de boot mee kunnen.
Als we naar Wellington rijden, komt de zon op achter de heuvels.

Het is het nog steeds stralend weer, maar gaandeweg wordt het bewolkter en in Wellington regent het.
We maken van de gelegenheid gebruik om het Te Papa -museum te bezoeken, wat het mooiste museum van Nieuw-Zeeland genoemd wordt. Een uur is daarvoor te kort, maar de boot wacht niet.

Na ruim 3,5 uur zijn we via de Charlotte Sound, in Picton. De regen, die tijdens de vaart in Strait Cook is gestopt, begint weer even.
In Havelock, vinden we een erg goed motel.


De volgende dag rijden we in prachtig weer, naar Nelson, waar we wat van de sfeer en het eten proeven.

Vervolgens gaan we naar Motueka, waar we, na enige overweging, omdat het nogal waait, een cabin nemen.
Wel een mooie gelegenheid om de Malborough Sound een beetje te verkennen. We rijden nog 40 km om naar Okiwi Bay, wat wel mooi ligt, maar verder niets voor stelt.

Maar door deze omweg komen we wel weer langs een oud pioniershuisje, wat weer erg leuk is.


Abel Tasman National Park is ons doel.
Abel Tasman was een Groninger uit Grijpskerk, waardoor het net is of we hier thuis zijn.

We boeken een paar transfers met een boot, die ons af zal zetten op de Coast Walk van het Abel Tasman Park.
Het is niet helemaal duidelijk wat er gaat gebeuren, maar we worden ergens lang de kust afgezet, lopen een uur of vier en zullen weer op een afgesproken plaats (Torrent Bay) worden opgepikt. Zoiets.
Dat lijkt spannend. Dat is het ook, en de zon schijnt.
Na een mooie tocht, vanaf het plaatsje Kaiterieri, langs de Split Apple (symbool van het Abel Tasman Park), vele baaien en een pelsrobben-kolonie en stappen we over op een bootje, dat ons naar het uitgestorven strand van Onetahuti brengt.



We mogen ons nu zelf gaan verplaatsen.

Het is twaalf uur. Het is naar Torrent Bay vier uur lopen. Om vijf uur worden we weer opgepikt.
In Bark Bay eten we wat en genieten van de rust en de zee. Tezamen met een groepje aalscholvers.


Verder weer door bos en soms langs de kust.
Ruim op tijd zijn we bij Torrent Bay. Door het toch nog hoge tij, moeten we omlopen, of door de baai. Met onbekende waterdiepte. Omlopen dan maar.

Tegen vijf uur komt een bootje naar het brede strand. Door het lage water had het moeite om dichterbij te komen, dus moeten wij door het water.

Welkom aan boord van de Isis.
Isis is een van de watertaxi's, die we wel eens langs zien varen. We krijgen een zwemvest om en instructies wat te doen bij een calamiteit. En vervolgens scheurt de boot met grote snelheid over het water. Bij hele hoge golven hield de boot wat in, maar evengoed waren de klappen op het water hard. Wel een ervaring!

Al snel zijn we aan de wal.
We eten fish en chips bij de cabin en genieten van de zon.
De volgende wandeling zal, is het plan, vanaf Torrent Bay naar Marahau gaan.
In Marahau worden we met een bootje naar zee gevaren, waar we een ontmoeting hebben met "de grote boot". Daar stappen we in over, wat een hele onderneming is zo op zee.


In plaats van Torrent Bay laten we ons afzetten op het strand van Anchorage Bay, waarvan het bijna jammer is om weg te gaan.


Maar ook de wandeling laat mooie uitzichten op de baaien en de zee zien.

Na bijna 4 uur wandelen besluiten we een baai te bezoeken om wat te zitten en misschien wat te zwemmen.
Een drietal Canadese ganzen komt naar ons toe zwemmen.


Wij genieten nog wat na van de zon.
Morgen zakken we af naar Greymouth.