Coromandel

Voor het overzicht:Coromandel ligt hier.
Overigens is het erg leuk de reacties te lezen!

We gaan eerst even via Auckland om de tankdop te halen. Dat was nog een heel telefoongesprek, want het zou aan ons liggen.
Maar we komen langs, beloven we.
Auckland lijkt bijna vertrouwd. we rijden zelfs langs onze eerste Motel. Ons verhuurbedrijf Usaves is wat lastiger te vinden. Pas na aandringen krijgen we de $ 7,90 van de emergency cap terug. (very unusual). Vervolgens wordt de ruitenwisser gerepareerd en kunnen we weer verder. Richting Coromandel, een schiereiland naast Auckland.

Het land is wat heuvelachtig, met soms een paar getijden-rivieren en veel "farmland".

Thames, onze bestemming, is een oud goudzoekersstadje, wat nog goed te zien is aan de stijl van huizenbouw. Het doet wat Amerikaans aan.

Bij Thames gaan we zo'n 17 km de Kauaeranga valley in (via een gravelweg) en bereiken de bedachte DOC-camping.
De camping is erg rustig en erg basic. Er is een soort veredelde poepdoos en water moet je uit de beek halen. Je moet jezelf inschrijven en betalen in een postbus.



"s-Morgens is het koud en heeft ons kooktoestel (butaan-flesje) moeite om z'n taken te doen.
Maar na wat geprut krijgen we toch thee en koffie.

We rijden we langs de kust (vlak langs de zee) naar Coromandel en zien ondertussen veel vogels. Daar moet wel voor gestopt worden, want de weg bestaat allen uit bochten en is soms smal.

In Coromandel boeken we voor de mini-trein van half vijf en rijden eerst nog naar Colville, dat alleen lijkt te bestaan uit een winkeltje en een café.

Voordat we het mini-treintje instappen, reserveren we een cabin op een camping, omdat we onze camping bij Thames intussen niet meer op tijd zullen halen.
De treinrit is grappig we voelen ons echt de toerist. De daarop volgende zonsondergang op de camping is mooi.


De terugrit gaat via Whitianga. Onderweg bezoeken we de plaats van de landing van Cook. Behalve de naam, herinnert daar niets aan. De volgende stop is het "Hot water beach". Bij laag tij kan je daar in het warme water van de hotpools liggen. Een schep is per twee uur te huur voor evenzovele dollars (je moet er maar op komen). Gelukkig voor ons is het hoog water en kunnen we lachend zien of we onze voeten kunnen warmen, soms natgespat door de branding.



Vervolgens bezoeken we de Cathedral Cove, waar nog wel even een stukje voor gelopen moet worden, maar dat blijkt dan ook wel de moeite waard. Al was het maar voor de kustuitzichten.


De Cove is en geweldige grot, die bij laag water twee standen verbindt. De kust is hier, zo te zien een kalksoort, overigens zonder zichtbare fossielen.



Het is druk op de weg terug naar Thames.
Nog even wat internetten in Thames (de USB-stick in de computer laten zitten), inkopen gedaan en we zijn op tijd op de camping, waar de andere kampeerder zich al zorgen maakte over ons. Dat we in het bos verdwaald waren ofzo.
Dat dit makkelijk kon, merkten we de volgende dag, toen wij een track gingen lopen. Door een echt woud, waarbij we ongeveer veertig (of vijftig) keer een beek over moesten.


Omdat we toch bezig waren, liepen we terug via een andere route. Dit deel van de tocht werd extra bemoeilijkt omdat een Kauari in de lengte over het pad gevallen was. Maar na wat klauteren en zoeken, kwamen we toch weer bij de auto. Dit keer via een hangbrug.

Zwemmen in de beek verkoelde ons weer.

En anders wel het biertje uit de koelbox.
De volgende dag is het voor de verandering eens 7 graden Celsius in plaat van tien en blijkt in Thames de Videostore de USB-stick gevonden en bewaard te hebben. Waarvoor onze hartelijke dank.
Niets weerhoudt ons meer om naar Rotarua te gaan.