En dan nu naar het noorden

Via de beroemde Harbour Bridge verlaten we Auckland. Het is druk op de weg. Waarschijnlijk omdat dit ongeveer de enige weg naar het noorden is.

Maar na een tijdje wordt het rustiger en rijden we door Hobbit-land, met ronde heuveltjes en golvende landschappen. Ieder moment lijken we Bilbo Ballings voor zijn hol een pijpje te zien roken

Bijna voorwereldlijke bossen passeren we, die allemaal tot stoppen noden. De bomen van Nieuw Zeeland lijken in het geheel niet op de bomen die wij gewend zijn. En sommigen zijn bijzonder groot. Wat te denken van de reuzenvarens.

Bij Waipu draaien we van de weg af naar het Uretiti Recreation Reserve. Plek zat voor onze tent op deze DOC-camping. Maar weinig beschutting.
Gelukkig waait het niet hard.
Helaas is er maar een picknic-tafel, die toevallig wel vrij is. Vanaf nu voor deze nacht dus van ons.
De Red Bill Gull's denken dat er bij ons wat te halen valt op het moment dat wij aan eten denken. Maar Atie vindt het voeren van die vogels geen goed idee, want ze worden nu al opdringerig.

Een miezer-buitje begeleidt het opzetten van de tent. Maar de volgende dag schijnt de zon weer stralend. En al die tijd is de temperatuur heerlijk; regen of niet.

Het strand is uitgestorven, op een een zwarte scholekster en een paar Black-Baced Gull's na (soort Mantelmeeuw). En wijzelf natuurlijk.



Af en toe rolt en hopt er een Nieuw-Zeelandse versie van tumbleweed (zaad van een gras) over het strand en zelfs over water.

Intussen hebben we gebrek aan een kooktoestel. En aan een paar stoelen.
Onze Coleman-brander past nergens op, dus moeten we een geheel nieuw ding aanschaffen, wat dermate goedkoop is, dat we ons zorgen maken over de kwaliteit.
Alle door ons gewenste campingstoelen zijn uitverkocht. Dus schaffen we maar een paar tuinstoelen aan, voor 7 euro per stuk. Als die twee maanden heel blijven is dat ook weer meegenomen.
Kawakaka (bijna alle plaatsen hier, hebben een Maori-achtige naam) blijkt een wel heel bijzonder openbaar toilet te hebben. Daar steken alle andere toiletten maar schraal bij af. Ontworpen door de kunstenaar/filosoof/en-nog-zo-wat, Hundertwasser.


Maar sommige mensen blijven daar, een bijzonder toilet of niet, nogal kalm onder.

Onze kamplaats bij de Bay of Islands kijkt uit over de baai en de auto blijkt een heuse picknic-tafel te herbergen. Daarentegen is de tankdop verdwenen, waardoor we genoodzaakt zijn een nood-tankdop aan te schaffen. Binnenkort het verhuurbedrijf maar eens bellen.

De volgende dag wakkert de wind aan en begint het licht te regenen. We gaan naar de "roots" van Nieuw Zeeland. De plaats waar in 1840 het verdrag met de Maori's is getekend en de geschiedenis van het huidige Nieuw Zeeland begon.
Interessant dit te zien. Ook de show van Maori-zang en gebruiken nemen we mee. Leuk, zeker als je een keer de oorlogsdans van de Rugbyspelers (All Blacks) hebt gezien.

De tent, die zo'n mooi uitzicht op de baai heeft, staat nu behoorlijk in de winderige miezer-regen.
De auto vangt de ergste wind wat weg. En het kooktoestel doet het.
We weten nog niet of het zin heeft morgen naar Cape Reinga te gaan en over de "Ninety Miles Beach", want een beetje uitzicht en mooier weer is daarbij wel leuker. Toch is het aangenaam warm.
Maar eerst zorgen dat we de nacht doorkomen en niet wegwaaien. Volgens de berichten komt het front vanuit Fuji.