De laatste dagen in Singapore

Slapen blijkt met de airco op "Low" goed te doen.
Na een uitgebreid ontbijt lopen we richting "Little India".
Little India is zoiets als China Town, dat ook min-of meer in de buurt ligt, maar China Town-achtige buurten komen we op meer plekken tegen.

Littele India lijkt in de verte op Sri Lanka, maar is toch weer anders. Wat minder rommelig en rijker misschien.

En er wordt de hele dag door gegeten. Dat gebeurt overal in Singapore. De nationale gewoonte zeg maar.

En natuurlijk wordt er van alles aan eten en fruit verkocht.

De tempels zijn kleurrijk, maar wij begrijpen daar maar weinig van.

In Littele India loop je nog wat moeilijker over het trottoir dan in Sri Lanka, omdat de winkelstalletjes ook van de trottoirs gebruik maken. En daar moeten dan nog andere mensen langs, want daar is schaduw.
Maar dat gedoe is toch altijd erg leuk. Samen met de warmte en de exotische omgeving heb je dan echt het gevoel in het buitenland te zijn.
Ook de winkels zelf zien er niet echt uit als Albert Hein.
Als we wat in discussie op de kaart kijken, krijgen we direct hulp aangeboden ("Do you need help?"). Niet dat het erg helpt, maar het gaat om de intentie.
Omdat de zon het zo langzamerhand nog warmer, dus in dit geval ook zweterig maakt, besluiten we om ( jaaa H&L) het shoppingcentre Mustafa in te gaan. De airco-koelte in dus. Nog meer chaos daar, maar ook dat went. Alles wat op een tas lijkt, wordt "officieel door politie" dichtgebonden voordat je naar binnen mag.
De prijzen van de elektronica vallen nogal tegen. Een beetje vergelijkbaar met internet-shoppen Nederland, tenzij je tegen iets leuks oploopt natuurlijk. Een nootbook-muisje voor 7 Euro (omgerekend) bijvoorbeeld. Van Microsoft notabene. Maar bedoeld voor de regio. De MacBook slikt het muisje braaf, blijkt later.
Omdat het Mustafa Shopping Centre gedeeltelijk ondergronds ligt, zijn we niet eens verbaasd dat we later in een heel ander blok boven de grond komen. En waar was ook al weer het Mustafa Shopping Centre? (verdwaald dus).
Nog steeds zoekend naar een goede geheugenkaart, worden we gepaaid door iemand van een aanpalende fotowinkel, die ons een aantal bijzondere verkooptechnieken aan de hand doet. En voor een deel werkt het ook nog. "Mister Holland" mocht weer eens de pincode indrukken.
Nog wat giechelig van onze aankopen wordt ons een stukje verderop een aantal keren een menu-kaart met foto's in de hand gedrukt. En inderdaad hebben we eigenlijk best honger. Bij het gerecht op de menu-kaart blijkt nog van alles bij te komen: rijst, brood en als je niet uitkijkt een heleboel meer.
We eten dit keer India's, met o.a. lekkere naan (brood). En pittig. De man aan de overkant vindt dit allemaal erg leuk en interessant.
We zijn weer voor de korte onweersbui in het hotel om aan de Nachtsafari te beginnen.
Dat blijkt een hele happening. Een soort Beekse bergen (met een treintje), maar dan door een nachtelijk tropisch oerwoud, inclusief de (echte) geluiden. Je zou bijna vergeten dat dit eigenlijk een bijzonder grote dierentuin is.
We maken nog een trail door de dierentuin en zijn laat in de avond weer in het hotel.
Vroeg slapen, want morgen moeten we vroeg op om de bagage weer in te pakken en daarna een tour door de stad te maken.
Vakantievieren is soms "hard werken".
De citytour begint in een bus, waar we de meest comfortabele plaats opzoeken, om niet te bevriezen van de airco-wind die vanuit het plafond waait.
We doen Litte India aan, China Town en het zakencentrum.



Verder een fabriek van halfedelstenen met wel "hele erge plaatjes" van landschappen en beesten in geslepen steentjes in lijstjes, waar na een handklap ook nog vogeltjes gaan fluiten. Tenslotte de botanische tuin (heel veel en erg mooie orchideeën). Zo zien we (als een Japanner in Europa) toch nog aardig wat van de stad.


Intussen hebben we het gevoel al weken van huis te zijn.
Na wat eten bij de buren, met een biertje, douchen en inpakken, staan we weer op het vliegveld. Wel drukker nu, maar ook meer en vriendelijke hulp.
Om nog even een berichtje naar huis te sturen (en om te zien of er nog reacties op het blog zijn) proberen we op internet te komen. Gelukkig willen een paar behulpzame Amerikaanse meisjes wel het password geven (voor de opmerkzame kijker: 2 Macbooks en een PowerBook op een rijtje).
Over 10 uur zijn we in Auckland